PUNKT KONTROLNY NR 3

GETTO

Podczas II Wojny Światowej, prawdopodobnie między końcem 1940 r. a początkiem 1941 r. Niemcy utworzyli w Końskowoli getto, w którym oprócz mieszkańców znaleźli się także uciekinierzy z innych ośrodków.
W tym czasie następowała stopniowa koncentracja końskowolskich Żydów na niewielkim obszarze między Rynkiem a ul. Starowiejską stanowiącym tradycyjną dzielnicę żydowską.
8 maja 1942 r. ok. 1600 mieszkańców getta zostało wywiezionych do niemieckiego nazistowskiego obozu zagłady w Sobiborze. Ok. 500-600 osób pozostawiono w getcie do pracy.
W maju 1942 r. Niemcy zwieźli do końskowolskiego getta ok. 3500 Żydów ze Słowacji. W początkach października 1942 r. przeprowadzili jego likwidację. Osoby wykwalifikowane i zdolne do pracy wysłano do Puław, a stamtąd do obozów pracy. 800–1100 osób, w tym głównie kobiet i dzieci, zostało rozstrzelanych w pobliżu nowego cmentarza na tzw. Brzezinkach koło drogi do wsi Sielce. Pozostałych, Niemcy wywieźli do obozu zagłady w Sobiborze lub do obozu na Majdanku. Dodatkowo, podczas likwidacji getta na terenie Końskowoli Niemcy zastrzelili od 100 do 500 osób, w tym ciężko chorych którzy znajdowali się w budynku nazywanym tymczasowym szpitalem.
Od wiosny do lata 1943 r. na terenie Końskowoli funkcjonowało jeszcze getto tranzytowe (szczątkowe), do którego trafili m.in. Żydzi deportowani z Warszawy oraz ujęci w czasie łapanek w lasach.

NA KARTĘ STARTOWĄ WPISZ HASŁO

ZAGŁADA